آب‌بندهای بتنی




کفپوش‌های بتنی اخیراً به دلیل مقرون به صرفه بودن، تطبیق پذیری و تمیزی محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. استفاده از آب‌بندهای بتنی علاوه بر محافظت از سرمایۀ شما، کفپوش‌های شما را برای مدت طولانی تری زیبا و تمیز نگه می‌دارند. در این مقاله قصد داریم به توضیح انواع آب بندهای کفپوش‌های بتنی و چگونگی کاربرد آنها بپردازیم. آب‌بند بتن یک محلول مایع است که برای محافظت و تقویت ظاهر بتن و همچنین افزایش ایمنی کف استفاده می‌شود. این آب‌بندهای بتنی می‌توانند برای طیف گسترده‌ای از کاربردها، اعم از مقاوم‌سازی انبارهای صنعتی گرفته تا آب‌بندی زیرزمین‌های مسکونی  و تمامی کف‌های بتنی با ویژگی‌های محفاظتی بسیار عالی مناسب باشند.

چرا باید کفپوش بتنی خود را آب بند کنیم؟

دلیل اصلی آب بندی بتن، محافظت از کفپوش بتنی در برابر آسیب‌هایی مانند سایش، لکه، یخ زدگی-ذوب و حملۀ نمکی است. جلوگیری از ورود مایعات و مواد شیمیایی به بتن که باعث آسیب رساندن به آن می‌شوند، بسیار مهم است. آب‌بندی بتن طول عمر آن را افزایش داده و بنابراین عملکرد بتن را برای مدت طولانی تری حفظ می‌کند. آب‌بند بتن همچنین می‌تواند به سادگی برای زیباسازی کف، افزایش درخشندگی و رنگ، خصوصا در مورد بتن تزئینی بکار گرفته شود. در نهایت، می‌توان گفت که سیلرها بعنوان نوعی از عامل ضد لغزش روی زمین عمل می‌کنند. بعنوان مثالی در این مورد می‌توانید به یک راهروی بتنی مرطوب یا یک عرشۀ استخر بتنی فکر کنید.

اگر کفپوش خود را آب‌بند نکنید چه اتفاقی برای آن می‌افتد؟

اگر بتن خود را آب بندی نکنید، احتمالاً با مشکلات زیادی مواجه خواهید شد. به یاد داشته باشید که بتن، ماده‌ای بسیار قوی و بادوام است، اما درعین حال متخلخل نیز هست. بتن دارای مویرگ‌ها و منافذی است که به خاک، کپک و رطوبت اجازه می دهند که به داخلش نفوذ کنند. حملۀ یخزدگی یک نگرانی بزرگ برای بتنِ بدون آب‌بندی است. بتن بدون آب بندی که در محیط بیرون و در هوای سرد قرار دارد، در معرض نفوذ آب به داخلش و همچنین یخ زدگی است. نکتۀ خطرناکی که در اینجا باید به خاطر داشت آن است که وقتی آب یخ می زند، منبسط می‌شود. این انبساط می تواند باعث ترک‌خوردگی، ایجاد حفره و پوسته پوسته شدن آن شود که همگی با آب شدن یخ در بتن باقی می‌مانند. این مسئله برای انجماد و ذوب بتن بسیار مضر است.


 

                                                                                                                                                        


سوراخ شدن و پوسته پوسته شدن در بتن به چه معناست؟

·        سوراخ شدن بتن به معنای ایجاد حفره‌های کوچک یا حفره‌هایی ست که در اثر سایش موضعی روی سطح بتن ظاهر می‌شوند.

·        پوسته پوسته‌ای شدن بتن اصطلاحی است که زمانی بکار می‌رود که سطح بتن ترک خورده و سپس به صورت ورقه‌ای یا پوسته‌ای می‌شکند.

همچنین بسیار مهم است که بتن در برابر مواد شیمیایی خورنده نیز عایق شود. برای مثال عواملی مانند یخ زداهای نمکی یا کلریدهای موجود در اقیانوس می‌توانند وارد بتن شوند. اگر بتن مسلح باشد، این کلریدها به میلگرد یا آرماتورهای فولادی حمله کرده و باعث خوردگی، انبساط و ترک خوردن آنها می‌شوند و حتی باعث ریزش ساختار بیرونی بتن می‌شوند. در انبارها و گاراژها، سایش ناشی از ترافیک سنگین ماشین آلات و وسایل نقلیۀ چرخدار نیز به مرور زمان بتن را فرسوده می‌کنند. بنابراین برای محافظت از کفپوش و سرمایۀ خود، می‌توانید از یک سیلر طراحی شدۀ مخصوص برای کفپوش خود استفاده کنید. درزگیری همچنین موجب می‌شود تا تمیز کردن و نگهداری کف ها آسان تر شود. اگر کفپوش خود را آب بندی نکنید، دوام و طول عمر کف بتنی خود را کاهش می‌دهید.

 


 

انواع مختلف آب بندهای بتنی:

 

در کل دو دسته آب‌بند برای بتن وجود دارد: موضعی و نفوذی. در این دسته بندی، دو نوع آب بند قرار می گیرند: آب‌بندهای پایه آب و پایه حلال.

 

آب‌بندهای پایه آب و پایه حلال

آب‌بندهای بتن به صورت پایه آب یا حلال ساخته می‌شوند، اما چند تفاوت کلیدی بین این دو دسته وجود دارد. هدف از وجود یک حلال در فرمول سیلر، آن است که حلال بعنوان یک عامل حامل برای اجزای آب بندی عمل می‌کند. حلال، سیلر را رقیق کرده و باعث پخش آسان‌تر آن و همچنین خیس شدن بتن می‌شود. بنابراین با تبخیر حلال تنها پلیمرها روی سطح باقی می‌مانند. نقطه ضعف سیلرهای مبتنی بر حلال، خطرناک بودن (اشتعال پذیر بودن)، بوی تند و انتشار بخارات مضر آنها در محیط اطرافشان است. با پیشرفت تکنولوژی، امروزه می‌توانیم به جای حلال‌های شیمیایی مضر، از آب به‌عنوان «حلال» برای آب‌بندهای بتنی خود استفاده کنیم. استفاده از سیلرهای مبتنی بر آب مزایای زیادی دارد. آب به خودی خود سازگار با محیط زیست است و مشکل اشتعال و بوی نامطبوع را ندارد، بنابراین استفاده از این نوع سیلر در داخل خانه ایمن تر است. سیلرهای مبتنی بر آب نیز کمتر به رطوبت حساس هستند و تمایل دارند درخشش خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنند.

 

  سیلرهای مبتنی بر حلال‌های شیمیایی می‌توانند درخشندگی یا وضعیت بهبودی بسیار خوبی به سطح ببخشند، اما دوام چندانی ندارند.

آب‌بندهای موضعی در برابر آب بندهای نفوذی بتن

آب‌بند موضعی بتن چیست؟

سیلرهای موضعی یک لایۀ شفاف بر روی لایۀ بالایی بتن تشکیل می‌دهند و بهترین مانع فیزیکی را برای سطح ایجاد می‌کنند. این لایۀ محافظ شفاف از ورود موادی مانند رطوبت، مواد شیمیایی، آلودگی، زباله و لکه ها (مانند روغن ماشین) به داخل بتن جلوگیری می‌کند.

 

 

 

 

 

مقایسۀ آب‌بندهای اکریلیک در برابر اپوکسی و پلی یورتان برای بتن

آب‌بندهای اکریلیک:

مواد شیمیایی پایۀ موجود برای سیلرهای موضعی اکریلیک، اپوکسی یا پلی یورتان هستند که خود می‌توانند بر پایۀ آب یا بر پایۀ حلال باشند. سیلر اپوکسی مقاومت خوبی در برابر اشعه ماوراء بنفش ندارد، بنابراین بیشتر برای کاربردهای داخلی استفاده می‌شود.  آب‌بندهای اکریلیکی بتن را می‌توان هم در فضای داخلی و هم خارجی ساختمان استفاده کرد و این نوع از آب‌بندها معمولاً بصورت یک محصول تک جزئی بفروش می‌روند. هیچ‌گونه نیازی به اختلاط برای این نوع آب‌بند وجود ندارد، معمولا استفاده از آنها راحت تر بوده و سریعتر خشک می شوند. اگرچه پلیمر اکریلیک معمولاً به اندازۀ پلیمرهای پلی‌یورتان سخت یا مقاوم در برابر آب نیست اما اگر هدف اصلی شما درخشش باشد، مطمئناً یک سیلر اکریلیک شفاف این خواستۀ شما را برآورده خواهد کرد.

 

 

آب‌بندهای پلی‌یورتان:

بهترین عملکرد سیلرهای پلی‌یورتان مبتنی بر آب معمولاً زمانی است که این محصول بصورت 2 جزئی عرضه شود. این بدان معنی است که "A" و "B" را با هم مخلوط کنید. این 2 قسمت از نظر شیمیایی با هم ترکیب شده یا به صورت عرضی پیوند می‌خورند تا پلیمر بسیار سخت تری روی سطح بتن شما تشکیل دهند.  پلی یورتان های 2 بخشی بمنظور محافظت از سطح در برابر لکه، مقاومت سطح در برابر سایش و همچنین مقاومت در برابر آب برای بتن گزینۀ بسیار بهتری هستند.

باتوجه به مطالب ذکر شده در فوق، هر دو نوع آب‌بندهای اکریلیک و پلی اورتان بسته به آنچه که در پروژۀ بتنی خود به دنبال آن هستید می‌توانند آب بندهای خوبی بشمار آیند. اما حقیقت آن است که درزگیرهای بتنی پلی یورتان 2 جزئی دوام بیشتری داشته و نتایج پایدارتری را به نمایش می‌گذارند. با این وجود آب‌بندهای 2 جزئی باید با دقت مخلوط شوند (که خود یک مرحلۀ اضافی محسوب میشود)، همچنین این نوع آب‌بندها هزینۀ بیشتری دارند و خشک شدن آنها بیشتر طول می‌کشد.

 

آب‌بندهای اپوکسی برای بتن

آب‌بندهای اپوکسی پس از خشک شدن بسیار سخت می‌شوند. این نوع از آب‌بندها برای سطوح بتنی که در معرض نور شدید هستند مانند انبارها و مراکز تحویل با ترافیک سنگین از افراد پیاده و وسایل نقلیه عالی هستند. استفاده از اپوکسی به عنوان پایۀ سیلر باعث می شود که سطح بتنی در برابر عوامل شیمیایی و رطوبت بسیار مقاوم شود.

 

منبع:

 

Covertecproducts